Bang.

Zittend aan de keukentafel,
tikt de tijd voorbij.
De herinneringen vervagen,
van jou en mij.

Bang zal ik zijn,
wanneer jij zal verdwijnen.
Huilend op bed,
zal ik liggend schrijnen.

Nordhorn!

Eindelijk zal ik gaan,
ver hier vandaan.
Uit het land,
en naar het strand.

Mijn eigen plekje,
in een fijn optrekje.
Alleen verlaten,
lopend door de straten.

- Nordhorn here we come!